Современи автори, Објава и Пратеништво
Како современите автори ја толкуваат Објавата?
Современите истражувачи и историчари на религијата и религиските правци за објавата на Кур’анот и Пратеништвото го сметаат следното: Пратеникот на исламот бил даровит со знаење за природата на општествената позиција. Се ангажирал за спасувањето на човештвото од провалијата на дивјаштвото и моралниот пад и го издигнал до врвот на цивилизацијата и слободата. Ги навел луѓето да ги прифатат неговите чисти погледи кои се појавиле во облик на универзална и совршена вера. Тие тврдат: Пратеникот бил со крепостен, прониклив и силен дух. Живеел во време во кое владееле мракот и насилството, лагата и општествените немири, самоволието и незаконската власт. Во тоа време до израз дошле најжестоките појави на варварство. Заради ова порочно време, Пратеникот трпел постојана душевна болка. Кога болките на неговата благородна душа достигнувале неподнослива граница, барал засолниште во пештера на ридот Тихама и останувалво неа по неколку дена, посветувајќи се на својата душа. Сите свои сетила ги насочувал кон небото, земјата, ридовите, водите, долините, тврдините и сите други благодети кои што природата му ги ставила на располагање на човекот. Ги сожалувал луѓето загазени во небрежност и незнаење, кои својата среќа и спокојство ги промениле во недостоен живот, еднаков на животот на дивите животни. Пратеникот, до својата четириесетта година ги спознал сите тие општествени пороци кои му нанесувале душевна болка уште од неговата младост. Во четирисеттата година, тој го открил единствениот можен пат за поправање на таквата состојба, низ промена на порочниот живот во живот на среќа и општо добро. Тој пат бил исламот кој опфаќал највисоко устројство, достојно на природата на тоа време. Божјиот Пратеник сфатил дека неговите чисти идеи се Божествен Говор и Небесна Објава која Возвишениот Аллах му ја уфрлил во срцето и на тој начин разговара со него. Исто тако сфатил дека, оној добар дух од кој избиле сите вакви идеи за да се зацврстатво неговото срце, бил „Доверлив дух“, а Џебраил мелекот со чие посредство е спуштена Објавата. Силите кои водат кон добро и среќа Божјиот Пратеник генерално ги нарекол мелеци, а силите кои водат кон зло ги нарекол шејтан и џинн. Мисијата која му била издиктирана со духовното спознание, Божјиот Пратеник ја нарекол веровесништво и пратеништво.