Различни мислења за човековата среќа
1-Силата на знаењето и волјата
Во што Кур’анот ја гледа човековата среќа?
Вообичаено се вели дека, целта на создавање на човекот и тоа за што се врзува човековата среќа, а така е и со смислата за испраќање на веровесниците – е во подигањето на човековата моќ во доменот на знаењето и волјата. Аллах го создал човекот поради знаењето и информираноста, додека човековата совршеност се состои во тоа што повеќе да знае, а од друга страна создаден е поради силата и моќта, да може сè што ќе посака и волјата да му стане силна за да може да го направи она што го сака.
Смислата за создавање на зрно пченица или она што претставува нејзин потенцијал е да биде во форма на растение со клас. Во среќата на една овца во најголема мера спаѓа јадењето на храната и добивањето во тежина. Она што се крие во човековите можности далеку го надминува сето тоа, а тоа е да „знае“ и да „може“ и уште повеќе да знае и уште повеќе да може. Таквиот човек е поблиску до својата човечка смисла и целта.
2 – Поголемо искористување на природните дарови
Некои знаат да кажат дека смислата на животот е среќата. Тоа значи човекот што подобро и посреќно да го проведе овоземен живот, да ужива во природните и вродените дарови, а да ги намали, како природните така и непријатностите од страна на неговите врсници. Тие сметаат дека целосната среќа е во тоа.Значи, смислата на нашето создавање е во тоа максимално да го искористиме нашето постоење и нештата што не опкружуваат на овој свет, односно максимално да уживаме и да се насладуваме и да имаме минимум непријатности.Додавајќи дека веровесниците доаѓале заради остварување на оваа цел, односно животот на човекот да е среќен со максимално можно уживање и минимални непријатности. Па ако веровесниците зборувале за ахирет, тоа се случило по третирањето на прашањето за „животот“, а тоае заради тоа што тие јасно го означиле патот на човековата среќа.Секако, следењето на патот подразбира награда, како што и скршнувањето од тој пат бара соодветна казна. Ахирет, исто како и секоја казна која следува како последица, последица е од овој свет, за не би биле законите од овој свет безвредни или обична игра. Бидејќи веровесниците немале извршна моќ и не можеле никого да наградат или казнат на овој свет, тие морале да ги изнесат прашањето за Ахиретот, каде што грешниците ќе бидат казнети, а добрите луѓе ќе бидат наградени.